ترکیب روش های anp و برنامه ریزی آرمانی در تجزیه و تحلیل swot (مقایسه صنعت نساجی در ایران و ترکیه)

با اینکه تحلیل نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدها (swot) ابزاری مناسب برای شناسایی عوامل تاثیرگذار راهبردهای یک سازمان به شمار می رود اما این تحلیل نمی تواند اهمیت عوامل مزبور را معین کند که نتیجه آن، عدم توانایی در تشخیص گزینه راهبردی مناسب برای سازمان است. با توجه به وابستگی متقابل بین عوامل swot، ترکیب این روش با سایر روش های پر استفاده ای نظیر ahp یا topsis نمی تواند مشکل داشتن وابستگی بین عوامل  swotرا حل کند. به کار گیری روش anp در تحلیل swot هرچند می تواند مشکل وابستگی بین عوامل را حل کند اما در عمل، محدودیت های دیگری نظیر محدودیت بودجه یا ساعت کار برای گزینه های تصمیم گیری وجود دارند که لازم است جدای از عوامل ذکر شده مورد توجه قرار گیرند. در این مقاله، ترکیب دو روش anp و برنامه ریزی آرمانی برای تحلیل swot مورد توجه قرار گرفته است. روش پیشنهادی نه تنها توانایی لحاظ کردن سایر محدودیت های عملی را دارد بلکه با محاسبه تابع فاصله، به نحو بهتری می تواند گزینه مناسب راهبردی را انتخاب کند. به منظور اعتبار روش پیشنهادی، مدل مزبور برای صنایع نساجی ترکیه و ایران به کار گرفته شده است. داده های صنعت نساجی ترکیه از کار تحقیقی انجام شده به توسط یوکسل و داگدویرن  گرفته شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که دو کشور مزبور از راهبردهای یکسانی در این صنعت استفاده می کنند هرچند سازگاری قضاوت های خبرگان ایرانی بیشتر از خبرگان ترکیه بوده است